به منظور دستیابی به مدلهای مناسب تشخیص پایداری، عملکرد گل 35 ژنوتیپ گل محمدی (Rosa damascena) به مدت دو سال (87-1386) در هشت منطقه (کردستان، همدان، کرمان، فارس، خوزستان، همدان، اصفهان، مرکزی و خراسان) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار ارزیابی گردید. اختلاف معنی داری (01/0p≤) از لحاظ عملکرد گل بین ژنوتیپ ها (G)، مکان ها (L)، محیط ها (E) و نیز برای اثرهای متقابل ژنوتیپ × مکان (GL) و ژنوتیپ× محیط (GE) مشاهده شد. ژنوتیپ های پایدار (Stable) و سازگار (Adaptable) با برخی آماره های دارای مفهوم استاتیک پایداری مانند واریانس محیطی (S2) و ضریب رگرسیون (b ≈ 0) دارای عملکرد اندک اما با برخی دیگر مانند ضریب تغییرات محیطی (CV)، عملکرد متوسط و بالایی داشتند. ژنوتیپهای پایدار با مدل ابرهارت و راسل و مفهوم دینامیک پایداری (1≈ bi، 0≈ Sdi2∑ و Ῡi بالا) عملکرد گل متوسط و بالاتر داشتند. با استفاده از شاخص برتری (P) ژنوتیپ های پرمحصول به عنوان سازگار (پایدار در مکان) معرفی شدند. ژنوتیپ های پایدار با کمترین واریانس اثر متقابل سال در مکان (MSY/P)، حداقل گل را تولید کردند. رابطه عملکرد گل با آماره های S2، b و MSY/P مثبت و معنی دار (01/0≤ p)، با P و CV منفی و معنی دار و با Sd2 مثبت و غیرمعنی دار بود. در نهایت با در نظر گرفتن عملکرد گل و پایداری عملکرد به صورت توأم ژنوتیپ های یزد2، اصفهان5، اصفهان8، اصفهان4 و خوزستان1 دارای عملکرد گل بالا و پایداری و سازگاری عمومی، ژنوتیپ اصفهان9 دارای عملکرد گل بالا و پایداری و سازگاری خصوصی با مناطق نیمه خشک و خشک و همچنین ژنوتیپ اصفهان7 دارای عملکرد گل بالا و پایداری و سازگاری خصوصی با مناطق نیمه معتدل و سردسیری بودند. نتایج نشان داد که یک ژنوتیپ می تواند همزمان دارای پایداری استاتیک، دینامیک و عملکرد گل بالا باشد. در مجموع آماره ضریب تغییرات (CV)، جنبه دینامیک آماره های رگرسیون (b ≈ 1, Sd2 ≈ 0) و شاخص برتری (P) به عنوان پارامترهای مطلوب برای ارزیابی جنبه های مختلف (استاتیک و دینامیک) پایداری اسانس در گل محمدی پیشنهاد شدند.